Trinidad

Hola!

Hier een berichtje uit Trinidad. Trinidad is echt koloniaal stadje met keitjes in de straten. Het aan komen rijden hierover was een avontuur, maar twee dagen er overheen lopen ook! Onze enkeltjes nog heel! Als je er net bent, voel je je op en top toerist, maar gaande weg de dagen werd dat minder, niettemin ook omdat we flink buiten het oude centrum hebben gewandeld.
We hebben een bicitour (fietstaxi) gedaan, genoten van heerlijke restaurantjes met muziek, alle souvenirwinkeltjes aangedaan op zoek naar een vingerhoedje en een sigarenfabriekje aan gedaan.
Oja, we hebben ook contact gehad met oom agent.. ;-)
We hebben heerlijke dagen gehad in een leuke casa en morgen rijden we via Cienfuegos naar Playa Larga

Mier xxx

Zondag 19 februari 2017

Na aankomst in Trinidad krijgen we in de casa een drankje op het dak. Heerlijk zitten daar in de schaduw en lekker bijkomen. We lijken internet te hebben, maar toch niet. Dus verslag afgeschreven en foto’s geladen en met laptop op pad. Nog in ons straatje horen we veel gezang en blijkt het een kinderverjaardag in een huis. We spieken om het hoekje en worden gelijk uitgenodigd een stuk taart mee te eten, maar dat slaan we af. Via een straatje met allemaal marktkraampjes komen we op een centraal pleintje. Ook daar weer veel souvenirwinkeltjes. Trinidad is echt schattig en we hebben een strakblauwe lucht, maar we zijn niet alleen… Wat is het hier ongelofelijk druk met toeristen. We belanden voor een late lunch bij een Spaans restaurantje. We gaan voor een soepje met bruchetta  en het is heerlijk. Ik krijg het voor elkaar met de laptop op internet te komen (met mobiel lukt niet) en kan mijn weblog bijwerken en ook even de reacties van het vorige verslag lezen. Lilly komt nergens in en we gaan dus op de trappen naast de kerk zitten. Dit zijn een soort van Spaanse trappen en er speelt een band en er zijn vele mensen en veel obers, slim gedaan. Daar lukt het Lilly ook om op internet te kunnen. Ik ben ondertussen flink aan het spotten voor een hagedis met krulstaart. Iedere keer als ik mijn camera pak, is hij weg. Uiteindelijk heb ik een matige foto met een niet te gekrulde staart. Ik fotografeer tot nu toe alleen maar met de compactcamera en dat dwingt me er toe die een beetje beter te leren kennen na 2 jaar. Hij komt dus al regelmatig van de automatische stand af.
We lopen nog even door het oude centrum en Lilly koopt een hagedis van riet, maar die krijgt ze niet zomaar, daar moet ze wat voor doen. Geld ergens wisselen, want de verkoper heeft geen wisselgeld, dat hebben ze nooit! Maar laten zitten doen we niet, daar trappen we niet in.
Na een klein rondje gaan we maar voor het eten, overal snuffelen en dan komen we weer bij de Spanjaard van vanmiddag terecht, want die heeft wat Lilly wil eten (spaghetti  met zeevruchten). Ik heb heerlijke vis en een nog overheerlijkere pina colada… Die neem ik dus ook maar als toetje.

Terug in de casa vragen we aan de eigenaars hoe het zit met hun internet. Lilly geeft haar internetkaartje en nu kan ze voor de resterende tijd van het kaartje op het netwerk van de casa. Ik zal het later ook nog wel doen, wel zo handig!

Maandag 20 februari 2017

Ons eerste ontbijtje bevalt ook hier erg goed. We gaan bijtijds lopen naar het afspreekpunt voor de “bicitour”, de rondleiding met de fietstaxi. Als eerste krijgen we de mededeling dat we niet door het echte centrum gaan, want dat kan je toch zelf wel bewandelen, maar net even daarbuiten. Maar dat komt ook omdat er op de keien niet te fietsen valt haha.

De eerste stop is in de straat van de zwarte markt. Een aantal eerste levensbehoeftes zijn op de bon en dat is daar verkrijgbaar. Maar wil je meer of luxere producten, dan ben je aangewezen op de zwarte markt. Groente en dergelijke halen handelaren op het platte land en luxere artikelen worden met name aangeleverd door de mensen met twee paspoorten (meestal is het tweede Spaans) die uit en in Cuba kunnen reizen. Soms worden de goederen op straat verhandeld en zodra de politie komt seinen ze elkaar in met het codewoord en zijn ze weg. Op mijn vraag of ze geen under cover agenten kennen hier zei hij dat het geen zin had. Trinidad is zo klein dat iedereen iedereen kent. De wat luxere producten zijn vaak in woonhuizen verkrijgbaar. Alles aan de straatkant potdicht, aankloppen en als ze door een gaatje in de luiken zien dat je geen agent bent, dan gaat de deur open.
We gaan een winkel waar producten op de bon verkrijgbaar zijn in. Naast je bonnenboekje wordt er ook een administratie bijgehouden in de winkel zelf, zodat er niet gefraudeerd kan worden. Ik geloof er niets van! Haha

We stappen weer op en gaan naar het treinmuseum. Er staan een paar oude locomotieven en een omgebouwde bus tot trein. Via het kunstschool gaan we naar een plein met een schooltje eraan. We zien het op grote afstand. Ik dacht dat we in dit verhaal een schooltje aan zouden doen, maar bij terugkomst lezen we dat we er langs fietsen. En dat klopt! Nu vind ik het niet zo erg hoor, van mij hoeft de poppenkast van schooltjes bezoeken niet.

De volgende stop is Parque Céspedas, het pleintje voor het gemeentehuis. Op zich geen bijzonder plein, maar erg belangrijk voor lokalen en toeristen, want hier zit de Etecsa waar je internetkaarten kan kopen en waar je dus ook op internet kan. Er staat een giga rij voor de Etecsa. We kletsen even met de gids en hij geeft aan dat hij verwacht dat Cuba erg gaat veranderen en dat hij dit zeer fijn vindt. Hij zou graag het recht hebben om het land uit en weer in te reizen. Maar dan wel dat de gezondheidszorg en het schoolsysteem hetzelfde blijven: goed een gratis.

Dan is de toer voorbij en zijn we zeer verbaasd dat we de sigarenfabriek niet aangedaan hebben (ook dit stond dus in de papieren als dat we er LANGS zouden gaan). De gids verteld dat dat in het verleden wel zo was, maar nu niet meer. Er kunnen geen groepen in, maar individueel is het nog wel te bezoeken.

Al lopend zien we een soort van woonkamerachtig leslokaaltje met schoolkinderen. Toch een schooltje gezien en mee kunnen kijken zonder dat de kids er erg in hadden. En je kan na een paar minuten weer doorlopen zonder uit beleefdheid naar het gezang enzo te luisteren.

Op het pleintje bij de kerk zitten wat mannen muziek te maken. Het hoort bij de Cubaanse cultuur. Naast dat er overmatig op toeristenlocaties gespeeld wordt en met de pet rondgegaan wordt, geloof ik dat ze ook echt op sommige plaatsen voor zichzelf zitten om te spelen. Hier werd in ieder geval niet met de pet rondgegaan en vroegen ze ook niet een cd te kopen. Dat is lekker zitten en genieten.

Even later zitten er in een straatje nog eens 4 mannen op een rij te spelen en ze zijn zo oud dat het een beetje komisch is. We lopen naar het plein van de Etecsa om even internetkaarten te halen en geld te pinnen of wisselen. De internetkaarten zijn voor vandaag uitverkocht. Dat vermoeden hadden we al, want er stond geen rij. De rij stond wél bij de geld wisselkantoren en bij de ATM, dus dat proberen we morgen nog wel. Als we terug gaan lopen, komen we langs de ingang van het 5-sterrenhotel aan het pleintje en de portier nodigt ons uit voor drinken en/of eten. Dat bleek een goede zet, want behalve dat het leuk was om even binnen te kijken, hebben we ook lekker gegeten, konden we op internet (nou ja, ik. Lilly lukte het dit keer niet) en konden we daar gewoon internetkaarten kopen (tegen het normale tarief). Veel beter dan in de rij gaan staan in de zon!

Ergens in de straatjes zitten twee mannetjes en het is duidelijk, daar moeten we een foto van. Meestal willen ze geld, maar ik vraag het en het mag. Vanaf de overkant van de straat maken we een foto en dan wenkt de ene dat we moeten komen. Niet om geld, maar een heel verhaal wat ik niet begrijp en ik mag/moet met hem op de foto. Ik krijg zijn hoedje op en Lilly maakt gelukkig snel de foto’s. Ik snap niets van zijn hele verhaal. Even lief lachen nog en weg.

We zijn weer toe aan wat te drinken en dus pakken we twee stoelen aan de schaduwkant van de trappen. Er speelt een bandje. We zitten dus gezellig aan de mojito en pina colada kijkend naar de toeristen op het pleintje. Heerlijk hoe mensen op de foto gaan of instructies geven aan de ander om gefotografeerd te worden.

Op het stadskaartje zie ik nog een andere bank en die lijkt me wat meer uit de richting voor toeristen. We lopen erheen en we kunnen zo naar binnen en geld wisselen, ideaal.

Omdat we vanavond in de casa eten gaan we daarheen terug. Ik ga eerst even lekker liggen en dan wat aan verslag en foto’s. Erg relaxt even. Het eten is op zich prima, maar de vis is me net iets te visserig.. Nou ja, zoiets. Dan gaan we naar bar Yesterday, het Beatles café. Het is wat grootser opgezet en in de entree staan de beelden van “de grote vier”(ja toch Leo?). In de zaal zelf zitten wat lokalen. Om 10 uur begint de muziek en het is absoluut niet slecht, maar na 1 cuba libre en twee nummers van de band houden we het voor gezien. Grappig om gezien te hebben, maar niet om nog uren te zitten.

Dinsdag 21 februari

Na een lekker ontbijtje gaan we naar de tabaksfabriek die om 9 uur open gaat. Wij daar rukken aan de deur en we lopen om naar waar een raam open staat. Ondertussen worden we aangesproken door een man die zegt dat dit niets is en die ons een echte fabriek wil laten zien. We poeieren hem af en gaan naar binnen. Hij had gelijk! Haha Hier staat alleen een maquette van de stad. Vroeger was hier de tabakfabriek (hadden we nog in de Lonely Planet) en de man gaat op de kaart aanwijzen waar we nog terecht kunnen. Het blijkt al op ons kaartje (gekregen van de casa) te staan ;-)
Onderweg nog wat straatbeelden en dan zijn we bij de sigarenfabriek. Ik kijk door het raam en denk eerst nog een lading toeristen te zien bij een presentatie, maar het zijn de in rijen opgestelde sigarendraaiers. We mogen alleen vanuit het halletje kijken en foto’s maken. Lilly denkt met het kopen van een paar sigaren wel door te mogen, maar de vrouw begint te roepen en als Lilly niet reageert haalt ze de bewaker. Ondertussen komt Lil op mijn roepen al terug. Dan blijkt dat we tegen betaling van 1 CUC pp wel naar binnen mogen. Had dat dan meteen gezegd! Haha

Wij naar binnen en ze werken er voor de baas, maar iedere sigarendraaier biedt openlijk sigaren te koop aan! Hoe corrupt bijna legaal lijkt te zijn, niets stiekems meer bij! Er worden verschillende soorten sigaren gedraaid, de ene gebruikt er een plastic ding bij, de ander draait hem met de hand. We lopen nog door naar een ruimte achter de “draairuimte” en daar zitten 6 dames de buitenste vellen nat en glad te maken. Daar kunnen we een soort van “praten” met de dames. Eentje vraagt om een pen, zeep of parfum.. Niets bij me. Bij zo’n klein groepje had je natuurlijk wel wat kunnen geven. Helaas, tip voor de mensen die na mij komen.

We gaan naar een koffietentje bij het pleintje bij de Franciscus de Asiskerk. De thee is overal hetzelfde, maar Lilly heeft hier de keuze uit wel 40 soorten koffie. Ze kiest koffie verkeerd en die smaakt haar lekker, heel belangrijk!

We besluiten te gaan kijken naar een tourtje voor in de middag, eigenlijk hebben we Trinidad wel gezien. Op weg er heen bij een souvenirshop aan het Plaza Mayor spot Lilly weer een “krulstaarthagedis”. Ik op mijn knietjes en dit keer staat hij top op de foto! De tourtjes die nog kunnen zijn wandelingen en fietstaxiritjes, hier passen we voor, dat kennen we al.

We kijken nog even naar wat schilderijen, maar ik vind nu niets. En dan besluiten we om de auto te pakken het gebied van de rietsuikers in te gaan. Door de rijke rietsuikerindustrie kon Trinidad ooit zo welvarend zijn. We rijden eerst naar Manaca Iznago. Het lijkt wel “maandag wasdag”, maar dat zijn de kraampjes met al het lakenspul wat aangeboden wordt. Er stoppen veel bussen met toeristen en de toeristentrein uit Trinidad is er ook precies nu. We gaan maar lunchen en de muziek speelt op afstand, helemaal goed. Het eten is niet echt super, maar ondertussen hebben we toch niet meer zoveel honger. We besluiten toch nog maar de wachttoren te beklimmen, iets wat in alle boekjes aanbevolen wordt. Dan kan je de hele suikerrietvallei zien. Ik ga niet tot helemaal bovenaan gezien de enge trappen en mijn hoogtevrees. Maar het is hoe dan ook zoeken naar suikerriet in de vallei.

De keuze is nu terug naar Trinidad of verder rijden. We rijden verder. De weg is redelijk en maar af en toe een gat, maar ja, daar moet je wel continue voor opletten. We stoppen voor het fotograferen van gieren, een paard en wagen bij een rietsuikerveld en al rijdend maak ik een foto van twee vrachtwagens die me al te lang voor me zitten. Maar ondanks dat het rustig is op de weg zijn er wel veel fietsers, paard en wagens en doorgetrokken gele strepen. Eenmaal rustig waag ik het er op om de vrachtwagen toch in te halen… en ja hoor, staat daar een oom agent!! Nergens zie je ze, nu wel! Ik netjes naar de kant en hij komt aan het raam. In het Spaans vertelt en gebaart hij me dat ik een vrachtwagen ingehaald heb over een doorgetrokken streep. Ik kijk zeer begripvol, maar doe of ik het niet begrijp en vraag lief lachend of hij mogelijk Engels spreekt. Dat wordt hem te moeilijk en we moeten maar verder rijden… Soms is vrouw en blond zijn niet zo erg! Haha

Eenmaal in Sancti Spiritus rijden we naar het centrum en het is weer zigzaggen tussen paard en wagens, fietsers en brommers. Om het hoekje bij de kerk zet ik mijn auto neer en er komt een naar mijn idee zwakbegaafde man naar ons toe dat ik daar niet mag staan. Er staan meer auto’s maar ik sta inderdaad een beetje in de draai van de bocht. Ik kijk om me heen naar andere mensen en een man geeft aan dat ik daar beter niet kan gaan staan. De eerste man “helpt” me nu om verderop te parkeren. Gelukkig heb ik mijn buitenspiegels en Lilly achter de auto nog. Maar we geven hem maar iets kleins voor de moeite, past hij vast goed op de auto.

Het plaatsje is niet erg toeristisch en heeft een wat sjiekere uitstraling. Maar we zijn er snel doorheen. Dan maar in een verlaten hotel wat drinken. De man in de lobby kijkt voetbal en Monaco staat 2-0 voor op Manchester, zelfs ik weet dat dat uniek is. Als we weggaan is het met nog 15 minuten te spelen 3-2 voor Monaco. Jammer dat je hier niet even snel kan googlen wat de eindstand is geworden. We rijden de stad weer uit en gaan de lange weg naar Trinidad weer volgen. Deze kant van de weg is wel wat minder dan de heenkant, maar nog best goed te doen. We hebben nog 2 streepjes benzine en we besluiten bij het eerste tankstation wat we zien te tanken. Dat is ongeveer halverwege. Het tankstation zit aan de andere kant van de weg. Het is een flinke “afstap” vanaf het asfalt en ook op het terrein zelf zitten flinke gaten. We wachten tot een vrachtwagen weg is en nemen dan ons zorgvuldig bepaalde pad naar de pomp. Bodemplaat laat zich horen, maar we staan bij de pomp, deze heeft echter alleen maar diesel. Zonde van alle moeite, dus maar doorrijden naar Trinidad, zelfde verhaal! De man vertelt Lilly dat we iets terug moeten en dan 2 km naar rechts. Het klopt als een bus en het is een groot station. Wij kunnen weer km’s maken!

Het terugvinden van de casa is op de kaart makkelijk, maar in de praktijk zijn er allemaal éénrichtingsverkeersstraatjes. We hobbelen dus door de straatjes met giga keien in de hoop een bekende straat te vinden. En voor we het weten staan we voor onze casa, goed team zijn we!

Vanavond in een gezellig restaurantje gegeten met leuke live muziek. Trinidad zit er op en was erg leuk, vooral fotogeniek!