Playa Larga - Varkensbaai

Hola!

Hier is Mier, de vliegende reporter weer! Nu vanuit Playa Larga.

De vorige keer ging het uploaden van foto’s en verslag vanuit de casa niet helemaal goed. Ik mocht bij ze binnen aan de eettafel zitten. Die man nog ingezeept met scheerzeep en zij in uitgaanskleding. Hij heeft iets voor me gedaan op hun netwerk en floep, ik ook op internet.
Hier in Playa Larga ben ik weer afhankelijk van een “internetpleintje”.
Playa Larga ligt aan Varkensbaai en hier is in 1961 een deel van de invasie geweest vanuit Mexico. Onderweg hebben we Cienfuegos en Playa Giron aangedaan.
De dag snorkelen was niet bijzonder. De zee was te wild en van het gedein op het water word ik misselijk. Spectaculair was wel de terugweg met hele grote krabben op de weg!

Morgen hebben we een flinke rit te gaan van ruim 350 km, in Pinar del Rio gaan we de auto inleveren en dan met een taxi door naar Vinales.

Groetjes, Mier xxx

Woensdag 22 februari 2017

Na het ontbijt pakken we onze spullen en rekenen we af. De man des huizes wil ons nog helpen met de tassen, maar die staan al in de auto. Dan wil hij weten waar we heen gaan en kijkt hij mee met de route. Als we wegrijden staan ze samen ons uit te zwaaien, zo gezellig zijn we nog nooit weggereden bij een casa!

We gaan via Cienfuegos naar Playa Larga. De route naar Cienfuegos gaat vrij goed. En als je even twijfelt kan je vaak gewoon stil gaan staan, de paard en wagens gaan toch niet zo snel en er zijn echt weinig auto’s op de weg. Op een gegeven moment hebben we een bord “cienfuegos naar rechts”, vrij snel erna een t-splitsing en dan geen bord. We hebben weer goed gegokt en rijden Cienfuegos in. Dat is drukker dan verwacht, de straten zijn af en toe erg gevaarlijk en er is best wat verkeer. Maar omdat de mensen niet asociaal rijden, heb je steeds de tijd om even goed te kijken of je een straat wel of niet in wilt. Uiteindelijk hebben we weer een mooi parkeerplekje vlak bij het Capitol van Cienfuegos. Het is  ondertussen wel gaan regenen. In februari heeft Cuba gemiddeld 4 regendagen en wij zitten nu al op 2… Aangezien de temperatuur goed is, blijven we gewoon lopen. We lopen het centrale plein rond met standbeeld van Marti en een Arc de Triomf. Dan lopen we een winkelstraat op en neer. Het is totaal niet toeristisch, maar ook niet echt om warm voor te lopen. Na een drankje op een terrasje rijden we verder. We hebben een grote plaats op de kaart gezien om aan te houden. We zien die naam alleen nooit op de borden. We vragen een paar keer onderweg en steeds zitten we nog op de goede weg. Maar bij ons is echt wel twijfel nu. Die naam van die plaats zien we maar niet. Dan zie ik hem en om zeker te weten, loopt Lilly nog even terug. Verregend stapt ze weer in en het stond echt op het bord met de afstand van 1 km erbij! Haha Nou, we hadden het graag ook 60 km terug willen zien!

Daarna gaat het gesmeerd en in Playa Giron gaan we naar het invasiemuseum. Eerst nog wel een verkeerde straat in waar ik nog even een mega put pak, maar de band is nog heel. In het museum kunnen we alleen maar plaatjes kijken, want de teksten zijn alleen in het Spaans (hoe kom ik aan het geluk!).

We denken er nog even te lunchen, maar er zit een bar en daar lijkt niemand zich geroepen te voelen om ons te helpen. Dan lopen we naar het hotel, maar dat is all inclusive dus daar kunnen we niet even wat eten. We rijden verder naar Playa Larga en dat is 33 km. Onderweg zien we nog een eettentje. Je hebt er een buffet en de ober zegt dat er niet te veel meer is en dat we beter in Playa Larga kunnen eten. Wij dus doorrijden. Af en toe zien we de zee en mooie lichte stukken, maar de zee is ook wild door de wind. Over de weg zie ik een paar keer een rode krab gaan.

Playa Larga is eigenlijk leuker en gezelliger dan verwacht. Het voelt een beetje als een hippiedorpje. Als we de spullen in de casa hebben gezet, gaan we even lopen. Eerst in een tentje wat drinken en vragen we iets kleins te eten. Het wordt bananenchips. Prima, want het is nu al laat en we eten om 7 uur in de casa. We lopen nog verder en komen bij het internetpleintje van Playa Larga. Het blijft geweldig al die mensen met mobiels bij elkaar te zien. Ik kom weer snel op internet, bij Lilly lukt het niet. Wat een raadsel is dat toch…

Terug lopen we over het strand en daar is een leuk tentje. Daar dus ook wat drinken en dan moeten we wel weg, anders zijn we te laat voor het eten. We komen alleen even geen doorgang naar de hoofdweg tegen en dus pas aan het einde van het dorp op de hoofdweg en dat blijkt dan weer niet eens zo ver terug lopen voor onze casa. Het eten is er goed. Vooraf soep met bruchetta, sla en gebakken banaan met honing er over. Ik heb vis en die is erg lekker gemaakt. Lilly garnalen.

We kletsen nog even met de zoon des huizes. Hij spreekt goed Engels en de moeder miste hem vanmiddag toen we aankwamen, want zij spreekt niet zo goed Engels. Hij was vanmiddag aan het Kitesurfen. Morgen geen goede dag voor kitesurfen, want weinig wind. Dat zou voor ons dus wel een goede stranddag kunnen zijn.

Donderdag 23 februari 2017

Een voortreffelijk ontbijt en het zonnetje schijnt, de zee is glad. Dit wordt onze dag… Nou ja, al snel een donkere lucht en meer wind. In de auto naar de eerste snorkelspot hebben we zelfs regen. Maar dat is snel over en we komen bij het strandje. Het is de plek waar we gister probeerden te lunchen, maar waar de ober aanraadde gewoon in Playa Larga te eten. Nu zegt de parkeerwachter dat als we via het restaurant erin gaan, we 15 CUC betalen en via de andere kant niets en je komt op hetzelfde strandje. Nou, dan hoef je geen Nederlander te zijn om een keuze te maken. We gaan voor gratis!

Het is wat rotsig en er staan wat gammele bedjes. Lang blijven we naar de zee kijken en twijfelen of we er wel in willen. Maar dan is het tijd om te gaan snorkelen, het is tenslotte volgens het programma snorkeldag. Lilly heeft wat moeite met doorkomen, maar eenmaal in het water is het natuurlijk lekker. Ik heb geen flippers aan gedaan en dan is het best wel zwemmen met die hobbelige zee. Ik word er ook al snel misselijk van. En na een kwartiertje ofzo vind ik het wel welletjes. Lilly ligt met flippers wat verder op het rif, maar komt er ook vrij snel uit. We kunnen zeggen dat we gesnorkeld hebben! Haha We liggen nog een poosje op de bedjes, ik waag me zelfs aan de Linda. Het lunchpakketje is niet echt mijn ding… Maar ik geniet des te meer van het verse sapje wat erbij zit.

We gaan naar de tweede snorkelspot. Hier is het best druk met auto’s en bussen en het strandje is echt niet veel. Lang leve de parkeerwachter, hij vertelt dat er een grot is waar je kan zwemmen. Wij daar dus heen en daar zitten alle toeristen. Het is meer een beekje met rotsige wanden dan dat je een grotgevoel krijgt. Lilly en ik tasten weer even af, gaan we wel of gaan we niet te water. Tja, we moeten kunnen zeggen dat we in “the cave” gesnorkeld hebben, dus we pakken onze snorkels weer en klimmen over de ruwe rotsen het water in. Best apart dat ze hier nog geen trappetjes gemaakt hebben haha Het is super zout en daardoor erg troebel. Onderwater fotograferen heeft dus geen nut. We zien wel wat vissen, maar totaal niet spectaculair, maar…. We hebben in een grot gezwommen! Missie volbracht.

Dan rijden we terug naar de casa. We passeren het bord met “50e jubileum revolutie”, tijd zat, dus we gaan er heen. We zijn de enigen… Als ik de auto parkeer komt er een hond vrij enthousiast naar de auto… en hij blijft voor mijn deur staan… Gelukkig heeft de gids het door en roept ze de hond terug. Wij eruit en die vrouw start hele verhalen in het Spaans. Ook al geven we aan dat we het niet echt begrijpen, ze gaat door. Gelijk wijzend naar de huisjes en we lopen er heen. We begrijpen hoeveel volwassenen en kinderen in de huisjes woonden, maar wat er nou gebeurd is… We zoeken het thuis wel op op internet! In beide hutjes allemaal foto’s van Fidel en Ché. Het heeft dus echt iets met de revolutie te maken (erg makkelijk met Revolution in de naam). Er is nog een bibliotheek met heel veel boeken over van alles en nog wat. We danken de vrouw hartelijk en gaan er snel vandoor. De weg naar de zee is kicken. Er lopen giga grote krabben over de weg. Had ik gister al met de hoofdweg 2 keer een losse. Maar nu eerst twee tegelijk. Ik was ingesteld op potholes, maar niet op krabben. Pats, kledder… eentje geraakt.. Brr… Verder op de weg gaan ze in groepen de weg op, maar als je ze nadert, gaan ze het gras in. Ze zijn er in twee kleuren, zwart-rode en gele. Iedere keer als je in de buurt komt, gaan ze met de scharen wijd staan en klapperen ze er ook mee. Ondanks dat je weet dat ze voor je weg zullen gaan, loop ik toch mijn tenen in te trekken uit angst dat ze er in zullen gaan hangen. Ik heb uiteindelijk een vriend van ze geplet.. Maar ik kom er met hele tenen vanaf en we rijden verder met de nieuwe dimensie: Gaten in de weg én krabben mijden!

Terug genieten we van een heerlijke douche en hangen we alle natte zooi uit. Lekker even relaxen en dan op pad voor het avond eten en “plaza internet”

​PS: sorry dat ik niet reageer op jullie leuke reacties, maar we zijn al blij als we iets kunnen plaatsen en lezen. Lief dat jullie meereizen!! xxx