Cayo Levisa - Paradise Island

Hola!

Hier Mier!!

We zijn inmiddels weer in Havana en dan is het cirkeltje rond. Morgen vliegen we naar huis. Tot 5 uur vanmiddag genoten op Cayo Levisa. Heerlijk eilandje, mooi strand en geweldige zee. Het is een staats hotel en we hadden er weinig van verwacht, maar het was echt goed. Het eten was prima te doen, maar na 4 dagen was het wel klaar… De variatie is niet reuze…
Het was heerlijk bijkomen van alle indrukken van Cuba.

Mier xxx
 

Maandag 27 februari 2017
Het wakker worden valt niet mee… We worden om 8.30 uur opgehaald voor de transfer naar Cayo Levisa. Dus we hadden teruggerekend 7.30 uur ontbijt en 6.30 uur opstaan, we zijn toch altijd vroeg wakker. Maar wakker én op moeten staan is toch net even anders..
Tijdens het ontbijt komt moeders gedag zeggen, want het is maandag en ze moet naar haar werk bij de bank. Ze heeft een prachtig pakje aan. We worden uitgezwaaid door de eigenaresse van de casa en het is mijn beurt om naast de chauffeur te zitten. In eerste instantie zit ik weer potholes te scannen, maar even later kan ik in de gewone passagiersstand. Ik begin zelfs te knikkebollen. We zijn om half 10 in Palma Rubia en moeten een half uurtje wachten. Er komt een mannetje naar ons toe, we laten de voucher zien en we staan op de lijst! Tot nu toe is alles wat voorspeld was meegevallen, maar nu krijgen we ons eerste staatshotel en dat zou sober moeten zijn. We fantaseren van super luxe, maar vrezen een Prison Island… haha
De boottocht duurt 35 minuten en dan lopen we de stijger op van Cayo Levisa. We lopen vrij vooraan en we kunnen inchecken, maar we krijgen pas om 15 uur de sleutel. Lilly had op de boot gelezen dat de kamers vaak nog niet klaar zijn en dat je je bikini vast aan moet doen. Dit hadden we beter eerder kunnen lezen. In het bagagehok trekken we alles wat we voor een dagje strand nodig te hebben uit de reistassen en dan gaan we het strand op, dat valt niet tegen en ziet er goed uit! Ook de drukte valt erg mee. We zien zelfs de hangmatten waar ik zo’n zin in heb op de balkonnetjes. Het is vanaf nu Paradise Island haha
Ik neem al lekker een paar duiken en verder liggen we onder  palmbomen in de schaduw. Nou ja, als ik even op mijn buik in slaap val, word ik wakker met de zon op mijn niet ingesmeerde rug, foutje!

De lunch is ook prima en er is voor de komende 4 dagen genoeg variatie. Valt ook alweer niet tegen. Om 15 uur gaan we de sleutel halen. We hebben nr 47 en dat is een heel eind lopen en ook net buiten het gebied met palmbomen en het heeft ook een heel klein balkon en géén hangmat!! Balen, maar goed, we gaan er vanuit dat we vooral op het strand liggen en dat hebben we voor de deur. Van binnen is de kamer weer gewoon goed.
Als we einde van de middag van het strand gaan, lopen we eerst nog even naar het einde van het eiland om de zon onder te zien gaan. We zien hem ondergaan, maar wel achter wolken en niet in zee. Maar de wolken met een mooi randje zien er ook gaaf uit.
Het avond eten doen we in het restaurantje dicht bij onze kamer. We kletsen nog een poosje met een Duits stel.
Op de kamer schrijf ik nog mijn verslag, maar dat zal de komende dagen niet veel zijn, we gaan niet veel doen behalve zon, zee, strand en eten… En mogelijk af en toe een pina colada… hihi

Dinsdag 28 februari 2017
We hebbe heerlijk (uit)geslapen. Het ontbijt is bij het hoofdrestaurant en het is weer lekker, vooral om aan zee te zitten. Bij ons hutje staan twee ligbedden met matrasjes er op. Niemand die daar op gaat liggen, dus we nemen de matrasjes mee naar het strand. Ik neem ook nog een kussentje mee en we hebben twee heerlijke bedden waar we het de dag wel op gaan uithouden. Ze staan onder een rieten dakje dus dan kun je het ook lang volhouden. Ik vind de zee zo aantrekkelijk dat ik er regelmatig in lig, maar Lilly gaat niet mee. “ik heb nog 2 dagen” haha
We lunchen bij het restaurantje vlakbij en als we erheen lopen worden we al herkent. De Engelsen die ook in Havana in de casa zaten, zitten nu ook hier. We kletsen en komen tot dezelfde conclusies over Cuba. Ze hebben donderdag dezelfde boot terug.
Rond 4 uur begint het te waaien en steeds harden, heel raar. Eerst houden we vol, maar dan geven we op, we gaan naar het hutje. We doen even iets aan en lopen dan naar het andere einde van het strand. We zien veel heremietkreeftjes en ik lig dan ook regelmatig op mijn knieën om een kiekje te maken. Terug bij het hoofdgedeelte steken we door naar de andere kant van het eiland in de hoop door de mangroven te kunnen lopen, maar die vlieger gaat niet op. Op de plankieren die er doorheen lopen kunnen we al veel krabben zien.
Bij het barretje gaan we nog wat drinken. Ik had natuurlijk trek in Pina Colada, maar zie nu een Daiquiri Rosa op de kaart staan. Tja, Rosa, Romi en Sara kan ik natuurlijk niet overslaan. Dus ik ga voor de zoete hap!
Avondeten doen we in het hoofdrestaurant, want daar hebben ze toch net iets meer.
Het was een heerlijke relaxte dag!!

Woensdag 1 maart 2017

Druk, druk, druk op Cayo Levisa vandaag. Druk met eten, druk met je ligbedje in de schaduw houden, druk met wentelen op je bedje, druk met afkoelen in zee en vandaag vooral druk met het bestuderen van krabben.
De krabben die in zo’n holletje in het zand leven, zijn lekker schuw. Ze zitten voor hun ingang en als je maar 1 stap dichterbij doet, zijn ze weg. Heel veel geduld en lang wachten dus om een foto te maken. Daarna heb ik lekker vanaf mijn bedje bekeken wat zij zoal doen (en me afgevraagd wie van ons het nu drukker had). Soms durven ze wel twee keer hun lichaamslengte bij het holletje vandaan, maar ze kunnen echt in een seconde weer in het holletje zitten. Als ze eruit zijn, doe ik regelmatig mijn arm of been omhoog en dan schieten ze weer weg. En zo kun je de hele dag bezig zijn…
Einde van de dag nog een “zware” wandeling naar het einde van het eiland gedaan om de zon weer onder te zien gaan.
Bij terugkomst bij de kamer ziet mijn oog in het donker (ik heb er oog voor!) twee kikkers boven de deur zitten, het is echt ongelooflijk, maar op zoveel reizen waar ook ter wereld zitten er kikkers voor mijn deur. En ik heb nog steeds niet durven kussen… Als we onze camera’s pakken zie ik ook dat er een paar tegen de wand aan geplakt zitten. Ik hoop dat ze zich goed vast houden als ik er onderdoor naar binnen ga…
Na als die drukte en avontuur was het plan om bijtijds te gaan slapen. Je moet het eilandleven wel vol kunnen houden. Maar het liep anders. Bij de toetjes ontmoet ik een Nederlands stel en we raken aan de praat. Uiteindelijk schuiven ze bij ons aan en gaan we voor wat drankjes. Helaas was de pina colada op en ging ik over op van ananas en rum en erna namen we caiperina, maar die was vooral heel bitter, terwijl hier alles ZOET is. En voor je het weet is het dan al snel laat, maar dat maakt niet uit als het gezellig is.
Bij de kamer zijn de kikkers weg, gelukkig. Als we net liggen zie ik bij het licht van Lilly’s leeslampje een flinke knoest in het hout, maar de structuur van het hout er omheen is niet zoals bij een knoest. Zou het een kakkerlak zijn… Nee, veel te groot. Maar dan gaat de knoest lopen!!! Het is echt een kakkerlak… Lilly is net zo bang als ik maar werp zich op als de held van de dag en gaat op een krukje staan met glas, maar hij is zo snel… Eerst over de grond en dan schiet ie de badkamer in… Lilly zet het glas, maar ik geloof niet helemaal over hem heen. Als charmante assistente geef ik nog een glas aan en dan zit de kakkerlak gevangen. Ik ben trots op Lilly, maar zij is vooral trots op haarzelf en dat mag!
We kunnen rustig gaan slapen…

Donderdag 2 maart 2017
Allebei heerlijk geslapen zonder nachtmerries over kakkerlakken en kikkers. Om 12 uur moeten we uitchecken, dus we laten de boel de boel en gaan eerst ontbijten en ons installeren op het strand. Douchen  hoeft vanmorgen niet, want er is geen water… Ik start dus met het dobberen in de zee en na een half uur kom ik er eens uit. De zee is ongelooflijk glad en zo lekker… Om half 12 ga ik naar de kamer om mijn boeltje te pakken en na het uitchecken nog even de laatste keer in de zee. De mannen bij de lunch vragen of we vanavond weer in hun restaurantje eten, maar dat gaat niet lukken, dan zijn we in Havana….
We liggen nog even aan het strandje, ik maak mijn bikini maar niet meer nat en het blijft nu bij pootje baaien. En Lilly, die is nog steeds niet in zee geweest en gaat het ook niet doen, zonde!!! Maar zelf vindt ze het uitzicht op de zee genoeg.
Ik ga wat eerder naar de receptie om mijn spullen in de tas te gooien, mijn camera uit het onderwaterhuis te halen en mijn foto’s te laden en het verslagje van vandaag te schrijven. Dan kunnen we het mogelijk vanavond in Havana laden.
Als we naar de boot lopen, lijkt die al stampend vol en dat is ook zo, we mogen met een tweede bootje en zitten heerlijk ruim met bagage. Arme mensen op de andere boot.
Onze taxichauffeur staat aan de kant te wachten en het is er eentje van de categorie kamikaze… Iedere hobbel in de weg is te horen aan alle onderdelen van de auto… We gaan naar ons gevoel ook langer binnendoor dan nodig, maar komen netjes in Havana aan. Flink zoeken naar de casa, want die zit midden in het oude centrum en daar mag je niet in. Stukje lopen dus en dan zijn we er!